.

هنوز جای سرخی سیلی، داغ درب نیم‌سوخته از دلمان و ازقلبمان پاک نشده بود؛

که دوباره حریم دل ماتم‌سرا شد و داغ و ماتم کربلا و بقیع را بر ما نهادند .

و هنوز یاد این داغ سخت همچنان دل‌ها را آزرده می کند که باز این بی‌حیاها شرم نکردند و این بار به حریم سامرا حتک حرکت کردند .

و داغ دل مولا و سرورمان، آن تنها کبوتر بازمانده از حریم عشق را تازه کردند.

این بار برای چندمین بار فریاد زدند ذات خبیث خود را،و بر خانه‌ی پناه عالم تجاوز نمودند.

آری، مولای من پناهم را می گویم، حریمت را می‌گویم، سقف سرداب و گل‌دسته هایت را می‌گویم

آه ... از این دل ها که چه بگویم ؟!!!

ما امروز آمده ایم، مشت‌ها را گره کرده فریادها را کوبنده‌تر و قدم‌ها را استوارتر بر داریم به سوی دشمن و بگوئیم ما آمده ایم تا شهادت تا قیامت تا ظهور ...

..............

اللهم عجل لولیک الفرج